o mnie

Ponownie zaproszono mnie do zabawy w zwierzenia.A ja jako typowa Lwica-egocentryczka nie mogę się powstrzymać ,żeby o sobie znowu nie opowiadać.Jednak na przekór panującej na blogach modzie by "mówiąc o sobie nie powiedzieć tak na prawdę nic",ja z uporem maniaka przytoczę kilka faktów,które całkowicie zaprzepaszczą mój pozytywny wizerunek w waszych oczach. (jeśli jest wśród Was osoba tak wielkoduszna ;0)

Po pierwsze jestem szczęśliwą właścicielką mieszkania w klimatycznej dzielnicy warszawskiej,nazywanej dzielnicą artystów i ambasad,lub" miastem w mieście".Mieszkanie to tylko i aż 55 mkw.ale biorac po uwagę panujące tu ceny za metr(które można porównać do cen w Paryżu)myślę ,że jest to bardziej "aż".
Nie zamieniłabym tego mojego "domku kochanego" na prawdziwy domek pod Warszawą,ani większe mieszkanie w innej dzielnicy.(bez urazy kochane)
Cóż i tu wychodzi ze mnie patriotyzm lokalny,lub jak kto woli snobizm w najczystszej postaci.
W cichości ducha marzy mi się większe lokum,ale to pieśń przyszłości jako ,że nie mam zamiaru się stąd wyprowadzać ,a ceny są naprawdę zaporowe.Przy czym nie jestem zwolenniczką kredytów,choć kto wie,pożyjemy zobaczymy.............

Jestem typową panienką z dobrego domu :),wychowywaną raczej na księżniczkę niż "house wife".Co zaowocowało ukończeniem najlepszych szkół i kompletnym zagubieniem w kuchni.
Przyznam się uczciwie i nie bez wstydu,że gotowania ziemniaków uczyłam się przez telefon od aktualnego ( i jak na razie jedynego :) )męża.

Wychowywano mnie w poczuciu wiary we własne możliwości,oraz miłości za co jestem dozgonnie wdzięczna.

Uważam,że o swoim życiu można myśleć w dwójnasób,każde zdarzenie ma coś z komedii i tragedii.Tylko od Nas zależy jak to będziemy odbierać.Polecam film Woodego Allena "Melinda i Melinda",który idealnie obrazuje to co mam na myśli.

W życiu zdarzało mi się robić rzeczy kompletnie szalone,wskakiwać do pędzącego pociągu,jezdzić motorem bez kasku po amerykańskich autostradach,tańczyć na barze w irlandzkim pubie,ugryżć kolegę z ławki w ucho( i nie było to miłosne ukąszenie).

Chociaż kocham swoich przyjaciół,zapadam czasem na "samotność" i wtedy wiadomo,chcę by sama....

Uważam ,że my kobiety nie okazujemy sobie solidarności,co jest niestety bardzo przykre,zwłaszcza w relacjach zawodowych,ale nawet w głupiej kolejce do apteki.

Jestem szczera wobec siebie i innych także.Lubię ludzi z krwi i kości.Męczy mnie przebywanie wśród postaci nijakich lub fałszywie-ulizanych.

Chociaż marzy mi się spotkanie z pewnymi e -koleżankami to pewnie nigdy do niego nie dojdzie,bo jestem trochę tchórzem i boję się konfrontacji moich wyobrażeń z rzeczywistością.

I to chyba na tyle.
kiss kiss