Popołudniowa herbatka z Sandrą Kuck

http://www.blogger.com/img/blank.gif

Niewiele wiem o Sandrze Kuck.Niewiele więcej niż to co zobaczyłam kilka lat temu przypadkiem natrafiając na jeden z jej obrazów.
Oczywiście mogłabym posiłkować się tu wujkiem googlem i podać szczegóły z jej życiorysu,ale to pozostawiam Wam moje kochane,jeśli tylko będziecie miały na to ochotę.
Tymczasem powiem co sama czuję i myślę przeglądając jej prace.
Sandra Kuck idealnie wpisuje się w nurt słodkiego infantylnego kiczu,który dla mnie (osoby zamierzającej przelatać pół wakacji w różowych balerinach i amarantowych "kujonkach") jest wielce pociągający.Jej świat to piękne,uśmiechnięte dzieci,kobiety o nienagannych rysach zatopione w jakiś uroczych krzątaninach,a wszystko zwiewne i delikatne jak bańka mydlana.
Kolory są tu pastelowe,miękkie pudrowe,wszystko u Sandry jest jak wata cukrowa, słodko-mdlące.
Oczywiście jak każdy lukier, również i jej prace po chwili się nudzą...ale z jakiś przyczyn po pewnym czasie ciągnie mnie znowu do tego lepu, niby to przypadkiem odnajduję jej obrazki i wgapiam się chłonąc tę niewinną słodycz.
A piszę o tym nie bez powodu.Otóż moja kochana rodzina- w osobach bratowa i brat, łaskawie akceptując moje napady złego gustu, postanowiła zrobić mi dobrze, i na 30 urodziny podarować mi zestaw do haftu liczonego z obrakiem "Tea time" Sandry Kuck.
Nie ukrywam - miotałam się ze szczęścia,wiłam w szalonej rozkoszy ,widząc oczami wyobrażni jak cudnej urody haft wisi nad łóżeczkiem mojej pierworodnej córki.
Marzenia jednak bywają ofiarą chłodnej rzeczywistości.
Po pierwsze obrazek o wymiarach 41-30 cm , po drugie zero dziur( czyli cała tkanina do zakrzyżykowania),po trzecie aida 18.
Auć to musi boleć.
A jeśli jeszcze do tego dodam ,że dużo muliny o bardzo zbliżonych odcieniach typu -white,off white ,ivory.
Mój mąż spojrzawszy z miną pewniaka rzucił bezbożne -"whatever babe ,jeden diabeł"-Wiadomo każdy chłop to daltonista !!!Nie odróżni fuksji od amarantu ,a co dopiero odcienie bieli....
W każdym razie minęło nie dwa, nie trzy a po prawdzie to już nie długo będzie cztery lata od tego wiekopomnego incydentu urodzinowego.
No i teraz właśnie w malignie będąc, a nieoficjalnie wypiwszy wczoraj z wieczora dwa kielichy przedniego wina obiecałam sobie solennie haft ukończyć i niech mnie wiejskie psy po łydach pokąsają jak słowa nie dotrzymam do 18 .o8.2011 r.
padam do nóżków

p.s szczęśliwie do wyhaftowania jest mniej niż w oryginale.( bez domków)