shabby u mnie jest

Pierwsze wnętrze w stylu shabby zobaczyłam jakieś 10 lat temu. Piękne, stare meble, bielone i patynowane.Cudowne, nostalgiczne dodatki z duszą.To był maleńki sklepik niedaleko mojego domu. Od tamtej pory pokochałam ten kierunek we wnętrzarstwie, trochę na przekór ówczesnym modom na minimalizm. Do dziś jestem mu wierna, otaczam się przedmiotami, które mi się podobają, choć mam świadomość,że "podrapane starocie" nie u wszystkich budzą zrozumienie. Z rozbawieniem obserwuję reakcję ludzi, którzy przychodzą do mnie pierwszy raz :)Jak nie komentują otoczenia, to znaczy ,że właśnie przeżyli wstrząs.( chyba znając mój zawód wyrabiają sobie wcześniej jakieś błędne wyobrażenie) Z resztą teraz jest to już bardziej rozpowszechniony styl, ale te 10 lat temu.... Pierwszym moim mebelkiem była komoda, właśnie ze wspomnianego sklepiku. Dostałam ją od męża na imieniny ;0) O matko , byłam taka szczęśliwa.(zwłaszcza, że jej cena wydawała się szokująca w zestawieniu ze stanem.).Dla mnie była i jest wspaniała. Potem był kredens do kuchni z Koła( warszawska giełda staroci ),bielony metodą chałupniczą. A jeszcze potem odkryliśmy cudowny choć upiorny cenowo sklep " Fabryka wnętrz",gdzie zostawialiśmy sporą część pensji.Ale za to mam fajną witrynę, która będzie ze mną do końca świata, oraz rozkładany stół owalny, którego ledwo udało się wstawić do pokoju( ale to już inna historia).
Ale się rozpisałam a miało być krótko i rzeczowo. Otóż shabby mebelki wcale nie muszą być drogie. Wystarczy trochę inwencji i z sosnowej deski za 9.99 oraz wsporników w podobnej cenie można sobie wyczarować takie coś.
Oczywiście do wsponików doklejamy stylowy detal i malujemy.W trakcie malowania wskazana jest tzw.bezmyślność lub działanie intuicyjne. Co daje najlepsze efekty :)
Na półce stawiamy swoje rękoczyny,żeby cieszyć oczy swoje lub bliskich,kochających bezwarunkowo.
To tyle na dziś, buziaczki ;)