Serce z serca

Jesień,jesień -było pięknie,jest brzydko.Ale to nic, "złe" musiało przyjść. Za oknem deszcz zacina,szare niebo, przechodnie umykają skuleni pod parasolami.Nie ukrywam,że i na mnie taka pogoda działa depresyjnie, choć staram się zaklinać mą duszę miłą dla ucha muzyką oraz pocieszkami wszelakimi (czekolada jak wiadomo nie tuczy gdy "jemy ją z radością i wiarą w jej zbawienny wpływ na naszą psyche ";) ).
W taki dzień jak dziś nie widzę za oknem wszechogarniającej stalowej beznadziei.
Przed oczami mam to- cudowny prezent podarowany z serca, od dziewczyny która ma talent,klasę, fantazję.Przy tym wszystkim ma jeszcze to coś co ja nazywam "inteligencją emocjonalną",pisze pięknie o książkach i lubi Osiecką. Pewnie już wszyscy wiecie o kim mowa to Mira
A teraz spójrzcie na to serce ( można wzdychać na głos )
Do tego pięknego serduszka były jeszcze dołączone bajeczne kolczyki.Nie ukrywam,że spojrzałam na nie z pożądaniem ( tak, tak mam przekłute uszy ;0) ), ale po przeczytaniu listu od Mirki oddałam je Mariannie. I pewnie już dzisiaj dyndałyby radośnie, gdyby nie wizja naderwanych uszu przez zazdrosne,szkolne psiapsiółki. ;0) Kochana Mirko jeszcze raz wielkie dzięki. Wiem,że nie oczekujesz niczego w zamian. Mimo wszystko klamka już zapadła ;)
Buziaki i miłego dnia