to co lubię w sobie najbardziej.

"Kobieca podzielność uwagi to mit"-pomyślałam patrząc na  jajko wybuchające w doszczętnie spalonym
rondelku. Ułamek sekundy dzielił mnie od katastrofy, bo co by było gdybym zdążyła się nad nim nachylić,a tak całość rozbryzgnęła się po kuchni i spoko.Mąż znowu  nie będzie mógł wyjść "z podziwu jak ja to robię ".A ja jak zwykle ziewając, mu odpowiem "Tak kochanie,to jest właśnie ten talent, który cenię w sobie najbardziej".Tu mijam się trochę z prawdą bo w końcu tyle mam zalet ,że doprawdy ciężko wybrać jedną ulubioną :)
W kuchni jestem nałogową neofitką i z podnieceniem myślę o  ragout z kaczki, które zaplanowałam na weekend,co wyjdzie zobaczymy.Obiecuję sobie,że w trakcie gotowania nie będę rozmawiać przez telefon,sprawdzać Mani angielskiego,bawić się z Lilą i przeglądać Podręcznika Paryskiego Szyku autorstwa Ines de la Fressange.
                                        Albo szyk i rzyg ..........albo pyszne jedzenie. Niestety.

       A propos szyku,pozwolę sobie jeszcze powrócić do Zakopanego.
Te dziewczyny, które czytały poprzedni wpis,wiedzą ,że kontuzjowana topiłam tam smutki w radościach shopoholiczki.Moja starsza córka Mania jest idealnym kompanem do tego typu szaleństw.Pewnego dnia oświadczyła,że potrzebuje maski weneckiej na zabawę ostatkową.Szczerze mówiąc straciłam nadzieję na jej zakup bo we wszystkich sklepach z gadżetami odsyłano nas z kwitkiem.Nagle pojawiło się światełko w tunelu.
Kiedy zeszłyśmy Krupówkami już prawie na sam dół , Mania krzyknęła "Tu będzie moja maska!!" i za nim zdążyłam odczytać napis nad witryną, córka wciągnęła mnie do środka.
Wnętrze sklepu przypominało nawiedzony dom.Ciemne i wąskie .W głębi świeciło się jaskrawe światło do którego Mania- niczym  zahipnotyzowana ćma leciała ,a za nią ja, zdyszana w grubej czapce uszatce,parce podbitej futerkiem i ciężkich butach śniegowcach The north face-jednym słowem Maggie z przystanku Alaska :)
Po drodze łapałam wzrokiem chaotyczne obrazy,które migały mi jak na  przewijanym na podglądzie filmie -winylowe płyty,tytoń,fajki wodne,stary wiatrak ,sztuczne penisy..
                                                    ZARAZ wróć.
Właśnie miałam zapytać młodego sprzedawcę o maskę  gdy moje spojrzenie  padło na prezentującą się w tle gamę męskich narządów we wszystkich kolorach tęczy.Kątem oka dostrzegłam otwartą buzię Mani i żeby nie przedłużać tego momentu oświecenia spytałam o cel naszej wizyty.Szczęśliwie został on osiągnięty.

Drugie zdarzenie o którym słów kilka zamierzam napisać dowodzi tego jak bardzo my kobiety lubimy manipulować płcią brzydką.Moje wędrówki miałam zakończyć się w niewielkim  sklepiku ze znaną marką odzieży jeansowej.Jeans jak jeans nawet jeśli markowy ,postanowiłam skupić się na dodatkach.

Moje oczy niczym radar dostrzegły maleńką skórkową,czerwoną torebeczkę o ciekawym fasonie.Właśnie dokonywałam wizualizacji w głowie ,prowadząc wewnętrzny monolog w stylu "tak bardzo Cię nie chcę..ale jesteś śliczna...po cholereś mi kolejna bedziesz....pasujesz do nowej marynarki" gdy usłyszałam głos sprzedawcy.

"Czym mogę pomóc? "-Omiotłam wzrokiem faceta.Miał jakieś 2 metry wzrostu,ponad setkę na wadze,milusi z dwudniowym zarostem o uroku pączka przechwałka.

"O żebyś wiedział ,że możesz"-pomyślałam  i z miną sarny zagubionej we mgle poprosiłam grzecznie o prezentację możliwości noszenia torebki.Jednocześnie wymownym gestem skinęłam na moje obie ręce zajęte torbami pełnymi łupów.

Nie muszę Wam mówić jak wygląda duży facet zakładający sobie przez ramię małą ,czerwoną torebeczkę,zachęcany radosnymi ochami blondynki.

Gdyby tylko biedak umiał czytać w myślach,wiedziałby ,że stoi przed znudzoną lisicą ,szukającą szczypty rozrywki,czego życzę Wam w dużych ilościach w ten weekend :)

M.